مفاهيم پايه

كليه تعاريفي كه ما در ادامه به آنها اشاره مي كنيم مربوط به استاندارد Tip&Ringمي باشد كه در بسياري از كشورها از جمله در ايران از اين پروتكل استفاده مي شود. حال به تعريف اين اصطلاحات و مفاهيم مي پردازيم.

ONHOOK:

اين حالت به زماني اطلاق مي شود كه گوشي تلفن در جاي خود قرار داشته يا اصطلاحاً قطع مي باشد.

:OFFHOOK

اين حالت به زماني گفته مي شود كه گوشي تلفن را بر مي داريم.

RING:

به زماني اشاره دارد كه گوشي در حال زنگ خوردن است.

FXS:

در مباحث مخابراتي به هر وسيله اي كه بوق تلفن توليد مي كند، گفته مي شود.

FXO:

در مباحث مخابراتي به هر وسيله مصرف كننده بوق تلفن اطلاق مي شود.

DialTone:

در حالت عاميانه اصطلاحاً به آن بوق آزاد مي گويند.

:PulseDialing

شماره گيري به روش پالس مي باشد.

RingBackTone:

به صداي بوقي كه پس از گرفتن شماره تلفن مقصد شنيده مي شود مي گويند. همانطور كه مي دانيم تعداد اين بوق ها با تعداد زنگ هاي تلفن مقصد برابر است.

BusyTone:

صداي بوقي است كه نشان مي دهد خط مقصد اشغال است.

:PSTN (Public switched Telephone Network)

اصطلاحاً به آن ابر مخابراتي گفته مي شود و در واقع نقطه اتصال شبكه هاي مخابراتي كشور هاي مختلف مي باشد.

:CallerID

در واقع يك قطعه صوتي است كه توسط مخابرات براي شماره گرفته شده ارسال مي شود. در حال حاضر مخابرات ايران از دو روش براي ارسال اين صوت استفاده مي كند: 

1.DTMF:

اين روش عمومي تر است و از طريق اين صوت شماره تلفن مبدأ به مقصد ارسال مي شود.

2.FSK:

در اين روش علاوه بر شماره تلفن مي توان اطلاعات ديگر نظير زمان تماس را نيز مشخص كرد.